Gijsbert Smit, voorzitter van de Van der Leeuwstichting, zal regelmatig een bijdrage schrijven op deze website. Gedachten over kunst en religie in het algemeen en de rol van de Van der Leeuwstichting daarin in het bijzonder.

Het begint in de stilte

Door Gijsbert Smit

In aanloop naar onze volgende donateurs/ontmoetingsdag zijn we als bestuur van de Van der Leeuwstichting om ons heen aan het kijken naar welke locatie en welke activiteiten met kunstenaars het meest aansprekend zouden zijn. Vanuit ons evenement  “Smeken om verbeelding” en de evaluatie die we daarna hielden blijkt dat deelnemers het meest opgetogen waren over de ontmoeting in workshops met kunstenaars. Op die weg willen we dus doorgaan! We zijn benieuwd of er onder onze lezers en donateurs nog ideeën leven en vragen een ieder die met ons te delen.

In deze periode is het aanbod van boeken, zienswijzen en evenementen erg groot. Het zal de sinterklaasperiode zijn. Als fervent Radio 1 luisteraar pik ik er een deel van op. Tussen het “Abc van het sexleven van de Marokkaanse man” en “Hoe mijn vader vrouw werd”  en “Hoe mijn stiefvader mij jarenlang misbruikte” schuift de actualiteit iedere keer weer langs. Scheldende wethouders, boze burgers, stamelende nieuwkomers,  boze donkere dames die racisme alleen bij blanken zien. Bloedige aanslagen in Parijs….. En dan plotseling trekt iets mijn aandacht: een boek over de dichter en mysticus Rumi.

Rumi weet  tot op de dag van vandaag mensen van allerlei religieuze stromingen te boeien met zijn gedichten. Een soefi  die probeerde mensen te verenigen. Joden, christenen en moslims vochten om de eer hem ten grave te dragen. En nog steeds zijn in het Oosten zijn gedichten erg populair. In al die verschillende landen aan de zijderoute wordt hij gelezen.  Dat spreekt me aan en inspireert me in de zoektocht naar kunstenaars die in deze tijd in staat zijn de overduidelijke behoefte naar zingeving en duiding richting te geven.

Samenlevingen hebben behoefte aan smeden die boven het scheiding brengende individualisme kunnen staan. Niet door verschillen niet te zien en niet te benoemen, ook niet door mensen te veroordelen om hun mening. Nee,  er moeten andere manieren zijn. Gerardus van der Leeuw werd wel een protestantse soefi genoemd. In de traditie van de naamgever van onze stichting zijn we op zoek naar kunstenaars en denkers die de opdracht die wij meegekregen hebben verder kunnen verduidelijken, aanscherpen en concretiseren.

Waar begin je  en waar eindig je ? Wij dachten dat het begint in de stilte, de volle stilte die je op een ander spoor zet, die je inspireert en verder brengt. Waar we eindigen? Dat is de grote vraag; in ieder geval hopen we op kunst die inspireert en samenbrengt.