De Abri van Madelon Hooykaas en Elsa Stansfield in Wijk aan Zee heeft het uiterlijk van een schotelantenne of een astronomische obervatiepost. Het bouwsel biedt beschutting tegen de wind, maar maakt de bezoeker tevens bewuster van de omgeving. Wie plaatsneemt op de zitting bovenaan het trapje hoort de geluiden van de zee en de wind, versterkt door de vorm van de schotel.Het kunstwerk staat hoog op een duinenrij, op de overgang van stedelijke bebouwing naar natuur.
De sculptuur heeft als fysieke gedaante een schotel, als metafoor voor een schelp of een oor, maar het eigenlijke kunstwerk bestaat uit geluid en is dus niet-fysiek. Het is een instrument voor meditatie: de kijker en luisteraar wordt opgenomen in iets dat groter en tijdlozer is dan zij/hijzelf.